Vrijwillige Palliatieve Terminale Zorg

Vrijwillige Palliatieve Terminale Zorg in de thuissituatie geeft zieken aanvullende ondersteuning, tijd en aandacht en helpt mantelzorgers te ontlasten.

Over het project

Wanneer je te horen hebt gekregen dat je ongeneeslijk ziek bent breekt er een tijd van onzekerheid aan. Voor veel mensen is het fijn om in eigen huis te sterven. Om dit mogelijk te maken zijn mantelzorgers in deze fase heel belangrijk. Het verzorgen van een geliefde is soms zwaar en dan is het fijn te weten dat een vrijwilliger kan ondersteunen. Vrijwilligers nemen een aantal dagdelen van de mantelzorger over, zodat de mantelzorger tijd voor zichzelf heeft. De mantelzorger kan misschien bijslapen, naar de kapper of een andere activiteit ondernemen. Door even te ontspannen is er weer energie om voor de geliefde te zorgen.

Onze vrijwilligers

Met Vrijwillige Palliatieve Terminale Zorg verlichten vrijwilligers het leven van mensen in een belangrijke intensieve periode van hun leven. Ze nemen een dagdeel van een mantelzorger over. En hebben tijd en aandacht voor de zieke. En voor de mantelzorger zijn ze een luisterend oor.

Aanmelden voor hulp?

Ben je terminaal of is er iemand in je omgeving die ernstig ziek is en ondersteuning nodig heeft? Dan kun je gebruik maken van het project Vrijwillige Palliatieve Terminale Zorg. De projectmedewerker komt bij je thuis om in gesprek te gaan over je vragen en wensen en probeert zo snel mogelijk een vrijwilliger te laten komen.

Meer informatie?

Wil je meer weten? En woon je in de stad Groningen of Haren? Neem dan contact op met het Meld- en informatiepunt (MIP) van Humanitas, telefoonnummer (050) 312 60 00 of e-mail de projectleider Marjan de Jong m.dejong1@humanitas.nl

Vrijwilliger worden?

Bekijk hier de vacature 

Nieuwsbrief

Lees hier de nieuwsbrief voor verwijzers van  de Vrijwillige Palliatieve Terminale Zorg (VPTZ) Thuis in de stad Groningen en Haren. Met praktische informatie en interviews met vrijwilligers

Aandacht voor de zieke én de mantelzorger

Dit voorjaar kwam meneer Jager thuis uit het ziekenhuis met de verdrietige boodschap dat ze niks meer voor hem konden betekenen. Hij was uitbehandeld.
De kinderen kwamen dat weekend bij hun ouders. Hoe gingen ze het met elkaar regelen? Gelukkig was hun moeder nog sterk en veerkrachtig. Maar toch al op leeftijd. En haar man kon ze niet alleen thuislaten als ze even weg moest. De kinderen kwamen wel in het weekend, maar hadden door de week hun werk en woonden ook niet naast de deur. Zo kwamen ze ertoe om vrijwillige hulp aan te vragen bij Humanitas.

En Anneke kwam, eerst een middag in de week. Mevrouw Jager kon even weg. Toen de heer Jager bedlegerig werd, kwam Anneke nog een dagdeel. Het bijzondere was dat ze allebei gek op lezen waren. In het begin lazen ze elkaar stukjes voor en later las alleen Anneke voor, of zat ze aan zijn bed te lezen. Dat gaf een vertrouwd gevoel.

Mevrouw Jager keek er ook naar uit als Anneke kwam. Het gaf haar even lucht. Ze kon even haar aandacht op iets anders richten, naar de kapper of koffiedrinken met een vriendin. Op het laatst ging mevrouw Jager niet meer weg. Ze vond het fijn dat Anneke bleef komen zodat ze zelf wat in huis kon doen. Anneke had ook aandacht voor haar

Vrijwillige Palliatieve Terminale Zorg is onderdeel van het programma Humanitas Vrijwillige Palliatieve Terminale Zorg in het thema Verlies